©
VERBOND
Verdriet is een universele
pijn.
Veroorzaakt door een
scala van oorzaken.
Waardoor maakt niet
uit,
het komt en het is er.
Verdriet is de tastbare
pijn van verlies,
van beschadiging, van
onrecht,
van het niet weten waar
te staan.
Een gevoel van eenzaamheid,
dolende in het niets.
Verdriet is eigen,
ondeelbaar in beleving.
Verdriet is de pure
vorm van gemis in het kwadraat.
Toch kan verdriet alleen
komen na het bleven van mooie dingen,
van warmte, van geluk,
van momenten van zaligheid.
Houvast en doel,
weten waar het pad naar
toe leidt.
Weten dat je verdriet
ervaart is ook weten waar het geluk en de vrede was,
dit ervaren geeft de
mens de kans om stralen van zonlicht binnen te laten.
Bundels van warmte waarmee
je je mag en kan warmen tegen dat ellendige gevoel.
Zelfs als het verdriet
je zo leeg en bang heeft gemaakt,
weet dat er vele zonnestralen
om je heen zijn.
Deze stralen willen graag
het verdriet helpen dragen,
ze kunnen het niet pakken,
ze kunnen wel jou ondersteunen.
Verdriet blijft eigen,
de mensen om je heen ook.
Een menselijke regenboog
als teken van verbond en liefde.
© Aad
van Mil