©
HANDEN
Als angst en vrees zich
meester maakt over je geest,
als de donkerste wolken
zich samenpakken boven je hoofd,
waar er geen plaats
meer is voor perspectief,
als je beseft dat het
moeilijker gaat.
Als het leven niet meer
te leven lijkt,
de zwaarte van de dag
overheerst,
en daglicht is vervaagd
tot schemering,
en leegte en eenzaamheid
de boventoon voeren.
Toch, ergens, zijn er
handen,
handen die geven,
handen die steunen,
handen met liefde,
handen met troost,
handen met begrip.
Het zien van die handen,
het weten dat er mensen
zijn,
mensen met liefde en
zorg,
onvoorwaardelijk.
Zie die handen en pak
ze vast,
laat de warmte binnen
en hou het vast,
pak die handen en laat
je troosten,
koester de zachtheid,
en het gevoel,
laat die handen je kracht
geven.
Laat die handen een sprankje licht zijn.
© Aad van Mil