©
CONTINUITEIT
Langzaam maar gestaag
duwt de zon de maan weg.
Ochtendkleuren verschijnen
in de wolken.
De dag breekt aan en
het licht schijnt over de aarde.
Een nieuwe dag met oude
zaken.
Dat wat gisteren was,
is er nu nog.
Het nieuwe blijkt toch
nog het oude te zijn.
Toch is er wat veranderd,
ook al lijkt het ogenschijnlijk
een verlies te zijn.
Het herbeleven van het
oude geeft richting aan anders denken,
een stille verandering
die moeilijk te zien en te ervaren is.
Het feit dat wij telkens
weer in een nieuwe dag stappen,
dat deze niet te ontlopen
is,
dwingt stil tot nadenken.
In ons leven zal de zon
de maan blijven wegduwen,
continuïteit van
anders beleven,
cyclus van de natuur
die ook ons raakt.
Langzaam duwt de maan
de zon weg,
en bij het avondrood
mogen we stilstaan,
en ons bewust worden
van wat hij echt heeft gegeven,
opdat wij in het nieuwe
licht de warmte kunnen voelen.
© Aad
van Mil